Sacha Yacu

Hola guapos!

De tijd is weer aangebroken om onze blog een behoorlijke update te geven van de afgelopen (wauw bijna) 2 maanden…
8 februari ruilden we het stadsleven eindelijk in voor de frisse lucht in het adembenemende regenwoud. Alvorens naar ons vrijwilligersproject te trekken, maakten we een stop voor een weekendje avontuur in het sfeervolle stadje Baños. Een bergafwaartse mountainbike tocht bracht ons langsheen 5 immense watervallen en gaf ons de mogelijkheid om allerlei extreme ervaringen op te doen. We verkozen de Canopy, waarbij we horizontaal, net zoals een vogel, over een diepe vallei en waterval vlogen. ZA-LIG!
Na een weekendje adrenaline en krachten opdoen, waren we helemaal “listo” om ons vier weken in de diepe jungle terug te trekken. Onze busrit richting Puyo was alvast meer dan impressionant. Het Amazonewoud is werkelijk onbeschrijfelijk...
De informatie die we hadden ontvangen van de organisatie vertelde ons hier een bus te nemen richting Arajuno, nog dieper de “selba” in, en de buschauffeur te vragen om ons op kilometer 35 af te zetten. Spannend was dat zeg! Het vrijwilligershuis bevond zich namelijk nog een heel eind van de grote weg. We konden wel wenen van geluk toen we na een nachtelijke dwaaltocht door het Amazonewoud eindelijk het project vonden! Uitgeput kropen we meteen onder ons muskietennetje om een nacht lang te genieten van al de nieuwe junglegeluiden. We dachten na de luidruchtige stad eindelijk rust te vinden in de natuur, maar de autoalarmen en blaffende honden werden gewoon ingeruild voor duizenden insecten, kikkers en aapjes op ons dak...
De volgende morgen ontwaakten we in een groot paradijs. Ons houten open huis stond ten midden van een prachtig stukje oerwoud en terwijl we rustig ontbeten, konden we de doodskopaapjes in de bomen voor ons zien rondspringen. Wauw.
Om te beginnen kregen we een rondleiding in het wel 70 hectare grote domein van het project. We ontdekten alle goed verstopte kooien van de dieren die in dit rehabilitatiecentrum verbleven. Van veel capucijnaapjes tot spelende koaties, de slapende kinkajus, 25 (!!) schildpadden, een hele zachte zongozongo, Pipi Langkous’ doodskopaapje, enkele tropische everzwijnen, twee prachtige ocelots en wel 100 papegaaien. Al deze dieren zijn hier gebracht door de “environmental police”, die ze hadden onderschept van illegale handel, het circus of mensen die ze houden als huisdieren. In het centrum proberen ze deze prachtige verzameling dieren voor te bereiden om terug vrij te laten in het Amazonewoud. Voor degene waarvoor het mogelijk is althans...
Daarnaast heeft het project ook visvijvers en allerhande fruitplantages. Het is namelijk hun bedoeling om volledig zelfvoorzienend te worden en niets meer te moeten inkopen. Ze hadden zelfs een cacaoplantage! Jammer genoeg was het niet het seizoen voor de cacao, anders konden we zelf chocolade maken...
Vervolgens vlogen we meteen in het werk! ’S Morgens bereidden we altijd eerst het eten van de dieren en maakten het huis schoon. Dan vertrokken we in verschillende groepen op de voedertour. Elke dag kreeg je een andere voedertour, zodat je met alle dieren kan werken. Dit was zonder twijfel ons favoriete deel van de dag . Op elke tour was er altijd wel een avontuur te beleven: Capucijnaapjes die zich komen wassen met onze lange haren of je vingernagels komen schoonmaken, de zongozongo die niet meer van je schouder wil gaan en papegaaien die je emmer attakeren en je tot een piraat- met- papegaai-op-de- schouder maken. De tour waar je vast en zeker het meeste geduld voor nodig had, was de schildpaddentour. Alle 25 schildpadden moesten met de hand gevoerd worden. Maar ze aten werkelijk op een schildpadtempo, lekker traag dus. Zeker als dan de dagelijkse regenbuien losbarsten ( het is en blijft het regenwoud natuurlijk) was het helemaal dolletjes !
’S Middags genoten we een uitgebreide pauze. Elke dag werd er een ander kookteam aangesteld dat voor de lunch en het avondmaal moest zorgen. Gezien de internationale mix van alle vrijwilligers proefden we van allerlei multiculturele gerechten en er was nooit iets op aan te merken, zo lekker!
In de namiddag verschilde het werk elke dag. We bouwden nieuwe kooien, kleine huisjes, een groot huis voor de vrijwilligers, we droegen bananentrossen of de onhandige sugarcane, vonden nieuwe speeltjes uit voor de dieren, we maakten sugarcanjuice, braken het oude huis hardhandig af (haal die koevoet maar boven!),... Of we speelden met ons favoriete speeltje: De Machette! “Gras” (planten die tot je schouders kwamen) maaien, tarantula’s fijnmaaien of levende fruitninja spelen brachten ons veel bleinen, maar vooral veel plezier.
’S Avonds een goede verfrissende douche en genieten van een rustige babbel of weerwolven bij kaarslicht.
We werden stilletjes aan heel verliefd op deze plek. De rust, het werk, geen internet,de onverwachte avonturen elke dag, maar vooral de mensen betoverden ons. We maakten vrienden voor het leven.
Na vier weken brak onze tijd aan om de regen achter te laten en de oneindige zon van de kust op te zoeken. Ons eerste weekend liep niet volledig zoals gepland. Een kleine voedselvergiftiging en heimwee naar Sacha Yaku strooide roet in onze eerste Montañita ervaring. Gelukkig na een weekje genieten van het niets doen, surfen en de mooiste zonsondergangen ter wereld aanschouwen in het magische Canoa, waren we helemaal klaar voor onze tweede poging Montañita. En of dat dat een succes werd! In dit stadje dat nooit slaapt bouwden we het meest loco verjaardagsfeestje voor Lien (met 19 kaarsjes jawel!) en namen op gepaste wijze afscheid van onze vrienden in Ecuador.
Ecuador. Het land waar we de beste ijsjes aten, huizen leerden bouwen, de meest interessante mensen ontmoetten, onze eerste woordjes Spaans brabbelden, konden douchen in de regen, schommelden in de wolken, maar vooral het land waar we leerden genieten van het leven.
Benieuwd wat Peru ons nog meer te bieden heeft, trekken we verder...