2 weken stinkende uitlaatgassen verder...

Hola chicos!!

Alvorens we naar het grote Amazonewoud trekken voor ons vrijwilligerswerk, willen we jullie nog graag een kleine update geven van onze laatste weken in Quito.
We hadden nog twee weekjes interessante spaanse lessen tegoed en natuurlijk daarnaast nog veel interessantere randactiviteiten. Zo hielden we hier op school een multicultureel eetfestijn. Iedereen moest een specialiteit van zijn land meebrengen, zodat we gezellig samen van alle lekkernijen konden proeven en smullen. Gezien er hier in Ecuador geen witloof beschikbaar is (dan konden we witloof met kaas en hesp maken), showden we onze kookskills met de goede oude rijstpap met (ongeveer) bruine suiker. En dat viel in de smaak!

Daarnaast bezochten we het nationaal museum. Hier konden we de Ecuadoriaanse geschiedenis bestuderen. Het museum was opgedeeld in vier grote delen: de prehistorie, incatijdperk, koloniaal katholieke kunst en moderne kunst. Over het incatijdperk kwamen we veel interessante dingen te weten. Maar die koloniale kunst beviel ons niet echt. De school van Quito snapte precies niet zo goed wat de barokke stijl inhield...

Vrijdagavond zette we het weekend goed in met een dansje in een echte salsakelder. Een dj die nog met cd'tjes draait, een 80-jarige barman, volgeschreven muren en een zwoele salsabeat kleurde onze avond. Als we zo nog veel plekjes vinden, zullen we als echte salsapro's terug naar België keren.

Het weekend ontspannen begonnen maken we nog een trip naar de prachtige Quilotoa krater. Maar de weg ernaartoe was zeker even mooi. Ons hobbelend busje passeerde vele imposante vulkanen en zelfs een soort van "mini-Grand Canyon". Onderweg maakten we nog een kleine stop bij een kleurrijke foodmarket, waar alle producten recht van de boer of teler komen. Alles was zo goedkoop! We kochten bijvoorbeeld een tros van wel 20 banaantjes voor slechts 1 dollar.. Vervolgens bezochten we een echte native family, wonend in een echte Andeswoning. Zo 'n woning wordt gemaakt van een bepaalde grassoort en is eigenlijk niet waterdicht. Als het begint te regenen, moet de familie een vuur binnenin maken, waardoor de kleine spleetjes tussen de grassen worden opgevuld door rook en zo de regen niet binnen kan. Ze sliepen met z'n allen in een hele kleine ruimte die ze moesten delen met wel (niet overdreven) 200 knabbelende cavia's... Zo vorderde onze tocht en bereikten we eindelijk ons einddoel: het fantastische meer in de Quilotoa krater. Azuurblauwe en appelblauwzeegroene tinten wisselden elkaar af in het prachtige water.
En na een korte wandeling, waren we volledig opgewarmd om ons heerlijk te verfrissen in het 3700 meter hooggelegen, idyllische meer. Samen met onze nieuwe Nederlandse vriend Thomas trokken we snel ons zwemgerei aan en lieten we alle Ecuadorianen versteld staan. Onze gids vertelde ons wanneer we uit het water kwamen: " Jullie zijn echt officieel de eerste mensen die ik in dit meer heb zien zwemmen! "
Maar wij Belgen en Nederlanders zijn wel wat kouder water gewoon ;)...
Heerlijk verfrist en vervuld met nieuwe energie moesten we wel nog even zwoegen om terug bovenaan de krater te komen. Gelukkig werden we bovenaan beloond met een lekkere lunch, waarna we moe en voldaan terugkeerden naar Quito.
Aangekomen in onze thuisstad, volgde het moment waar we al heel de week naar hadden uitgekeken: zelf spaghetti maken! We maakten er een supergezellige avond van met Angela en Thomas en onze spaghetti... Jongens, wat een heerlijke dag!

Zo waren we helemaal klaar voor onze laatste schoolweek...
Die verliep net zoals alle andere. Maar we deden wel een fantastische ontdekking! Blijkbaar bevindt er zich in Quito een Belgian Beer Café. Of dat was toch wat onze Nederlandse vriendin Moniek ons vertelde. Daar moesten we als goede Belgen natuurlijk een bezoekje gaan brengen... Jammer genoeg bleek er slechts één Belgisch bier op de kaart te staan: Stella. Maar wat was dan wel de band van dit café met België? Cluedogezind als we zijn, losten we dit mysterie al snel op...
De uitbater was een rasechte Antwerpenaar. Wanneer we onze teleurstelling over zijn bierkaart mededeelden, haalde hij echter een hele leuke verrassing voor ons boven: een flesje Boskeun en een flesje Arabier (zie De Dolle Brouwers). Dat hebben we ons eens goed laten smaken, want ze kunnen zeggen wat ze willen, maar het Belgische bier blijft toch het beste ter wereld!

Onze wekelijkse schoolexcursie bracht ons naar de heuvel die de enorme stad in twee delen verdeelt: het Panecillo. Op de top rijkt een grote gevleugelde Maria hoog naar de hemel. Hier genoten we van een adembenemend uitzicht over de gigantische stad, die blijkbaar wel 60 km lang is.

Tot zover ons korte verslagje, want het wordt dringend tijd dat we onze rugzakken maken voor onze volgende bestemming: (pom pom pom pom + trommelgeroffel) het Amazonewoud... (Tum tum tummmm)

Hasta luego!